بررسی تاثیر بحث گروهی بر توانمندی مبتلایان به پرفشاری خون مراجعه کننده به دو مرکز بهداشتی- درمانی شهر تهران در سال ۱۳۹۰

زمینه و هدف: کنترل پرفشاری خون، مبتنی بر اصلاح سبک زندگی است. در میان روش های آموزشی، بحث گروهی می تواند روش کارآمدی برای آموزش بهداشت به شمار رود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بحث گروهی بر توانمندی مبتلایان به پرفشاری خون مراجعه کننده به دو مرکز بهداشتی- درمانی شهر تهران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی پیش آزمون _ پس آزمون می باشد. ابتدا 36 نفر از مبتلایان به پرفشاری خون اولیه در محدوده سنی 65-30 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، سپس به صورت تصادفی در چهار گروه نه نفره قرار گرفتند و با توجه به این که مقایسه گروه ها مد نظر نبود، همسان سازی صورت نگرفت. برای هر گروه، شش جلسه برنامه بحث گروهی 90 دقیقه ای برگزار شد. ابزار ها شامل چک لیست اطلاعات فردی و پرسشنامه توانمند سازی الحانی و همکاران با زیر مقیاس شدت درک شده، حساسیت درک شده، خودکارآمدی و محور کنترل، بود. داده ها با محاسبه آماره های توصیفی و استفاده از آزمون t زوجی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی افراد تحت مطالعه 4.8 ± 54 سال بود و در 34.4درصد افراد، سابقه ابتلا به پرفشاری خون 5 سال گزارش شد. بحث گروهی توانست منجر به ارتقاء میانگین توانمندی افراد گردد (0.04=p). به علاوه در میان ابعاد توانمندسازی، بحث گروهی بر بعد شدت درک شده (p=0.001) و حساسیت درک شده (0.02=p) بیشترین تاثیر را داشت. در بعد محورکنترل و خودکارآمدی تاثیر به حد معنی داری نرسید. نتیجه گیری: در مبتلایان به پرفشاری خون، بحث گروهی می تواند منجر به افزایش شدت درک شده و حساسیت درک شده گردد و توانمندی افراد را در کنترل سبک زندگی ارتقاء دهد.